Dude i'm just too good for you!

Verveeld stond Heaven aan zijn hooi te knabbelen. Hoe konden mensen hem nou in deze vieze stal neer zetten, en dan maar één keer op een dag aandacht aan hem geven. Hij werd helemaal gek hier. Toen de aardige vrouw kwam aangelopen van wie de pension stal was, deed hij boos zijn oren in zijn nek en keek haar met een vuile blik aan. De vrouw was altijd erg aardig maar hij mocht haar gewoon niet. Om hoe ze was en om hoe ze Heaven behandelde. Ze had hier zelf ook een paard staan. Het was een merrie en haar naam was Star. Star mocht Heaven niet, omdat hij altijd zo onaardig deed tegen haar baasje. Zelf walgde hij er van. Wat was er nou zo leuk aan mensen, het enige goede wat hij kon bedenken was dat ze hem applous gaven. Wat natuurlijk niet zo raar was. Vond hij zelf. Ze pakte een lelijk oud halster en wou dat bij hem om doen. Heaven hinnikte boos en stampte met zijn hoef op de grond. Hij wou dat halster niet, hij wou zijn paarse halster met kwastjes er aan. Die was tenminste waardig voor hem. De vrouw verschoot en pakte snel het paarste halster. Ze leide hem naar de poetsplaats en borstelde hem. Toen ze klaar was bekeen ze hem van een afstandje. Heaven keek haar brutaal aan. Hoe kon ze nu al weer klaar zijn. De mensen in Arabië deden er wel een uur over. Maarja hij kon er nu niet zo veel aan veranderen, maar hij bleef wel boos op de vrouw. De stal deur werd open geschoven en er kwam een man tevoor schijn.''Shiet je wel op? Hij moet de trailer in.'' Riep de man. De vrouw knikte en nam hem mee richting de trailer. De vrouw ging nooit naar shows, dat had Heaven gehoort van zijn mede stalgenoten. Hij zou dan nu vast naar een veiling gaan. ''Doei aftanse wezens, deze hengst gaat er vandoor!'' Hinnikte hij arrogant tegen de andere paarden. Die keken hem allemaal vuil aan. Ze mochten hem echt niet om zijn gedrach. Heaven zelf dacht altijd dat ze maar gewoon jaloers waren, hij was natuurlijk wel de enige Arabier op de stal. Snel dribbelde hij de trailer in. Weg van hier, dacht hij. Hij hinnikte nog een keer hard. Ze mocht natuurlijk niet zijn paarse oosterse tuig vergeten mee te nemen. De vrouw rende de stal in en kwam trug met al zijn spulletjes. Hij briesde te vreden. Toen gingen ze opweg. De rit ging wel redelijk. Hij was zijn privé vrachtwagen gewend, waar aan de zijkant allemaal fluweel aan hij, zodat hij zich niet kon beseeren. Toen hij eindelijk was aan gekomen, keek hij even argwanend. Er waren nog meer Arabieren, maar natuurlijk niet zo mooi als hem. Vandaag was een speciaale veiling, waar ook paarden onder het zadel te zien waren. Heaven werd vast gezet en kreeg nog een borstel over zich heen. Hij kreeg een klein nummertje op zijn halster geplakt en werd de arena in geleid. Het was een ronde bak met tribunes er omheen, waar de mensen op konden zitten en konden bieden op een paard. Eerst moest hij rondjes lopen aan een touw. Hij kromde sierlijk zijn hals en trok zijn benen heel hoog op. Toen het hem iets te sloom ging deed hij maar wat jambette pasjes. Toen ze klaar waren werd hij weer vast gezet en deden ze gelukkig zijn oosterse tuig op. Dat stond hem het mooist. Natuurlijk had hij nog wel andere zadels, maar dit was zijn favoriet. Toen de vrouw klaar was stapte ze op, en de man leide ze naar de arena. Nu werd er een muziekje op gezet. Kijk dit gaat er op lijken, dacht Heaven. Hij begon rustig te drafen, en trok zijn benen te hoog op. Hij voelde af en toe dat de vrouw haar even wicht verloor. Ze was ook zo dom, ze moest nu niet gaan lichtrijden, maar gaan door zitten. Heaven trok zijn benen nog wat hoger op,en de vrouw verloor haar evenwicht. Hier door kwam ze in het zadel te zitten. Waarschijnlijk had ze nu door dat ze moest blijven zitten. Toen het voorbij was werd hij af getuigd en moest hij wachten op zijn niewe baasje.

-Amy-

”Dit is waanzin Amy!” Sprak Marion zonder haar blik van de weg te halen. Ze waren op weg naar Heartland met een paard achterin. Spartan, de achtergelaten zwarte hengst. Je kon hem achterin horen hinniken van angst. Marion’s knokkels waren wit van het stevige vastgrijpen van het stuur. Ze reden in een tunnel van bomen in het donker bij onweer. Ze hoorde de hengst weer angstwekkend snuiven en keek bezorgd naar haar moeder. Amy haalde diep adem en schokte bij een hele luide slag. Een knal, alles gebeurde zo langzaam, heel in de verte hoorde Amy het angstige geroep van Spartan. Er volgde een harde smak. “Mam!”

Dit alles was alweer een half jaar geleden gebeurd, nog altijd had ze zulke nachtmerries van die nacht. Amy was een week later wakker geworden in het ziekenhuis en had gehoord dat haar moeder, Marion was overleden door het ongeluk. Wat ze daarna nog wist was dat ze Spartan, de hengst van zijn angst had afgeholpen en die was vervolgens aan kanker overleden. Bij de gedachte alleen al sprongen de tranen in haar ogen. Spartan, die geweldige hengst. Een typische Arabier was hij en zo’n geweldig karakter. Die bruine ogen waarin ze kon verzuimen en gewoon die ‘kijk mij’ houding maar dan toch weer ‘heb me lief’ houding samen met die ‘omdat ik lief ben’ uitstraling. Het was ook het enige wat haar verbond met haar moeder behalve Heartland zelf en de paarden. Spartan was bij het ongeluk geweest en had het meegemaakt. Dat was het aller moeilijkste dat ze had moeten accepteren. Het was geen normaal paard. Amy schudde haar hoofd en sprong uit bed. Ze liep naar de badkamer en knipte het licht aan. Op een rustige pas liep ze naar de wastafel met daarboven de spiegel en keek naar haar spiegelbeeld. Dikke wallen waren het eerste wat haar opviel. Ze sliep slecht en als ze dan ook nog om 5 uur op moest staan hielp dat niet. Snel plensde ze wat water in haar gezicht. Amy zuchtte en deed het licht uit toen ze de badkamer weer uit liep. Ze wierp een blik op haar wekker en keek toen uit het raam. Het was kwart voor 5 dus ze kon er nu ook wel uitgaan. De zon kwam al bijna op. Over een klein halfuurtje zou de zon tevoorschijn komen. Haar kleren leken onvindbaar maar het lukte haar om schone kleren te pakken en aan te trekken. Snel poetste ze haar tanden en liep naar beneden.
Het grind knarste onder haar voeten toen ze naar de zadelkamer liep. Daar stond de berg emmers. Gelukkig waren er nu geen probleempaarden. Die waren teruggestuurd door het overlijden van haar moeder. Ze had enkel een paard gehad met angst voor trailers. Binnen 2 dagen mocht die weer naar huis. Nu hoefde ze alleen Sundance, Pegasus en Sugarfoot te voederen. O en haar veulen Spindleberry. Ze grinnikte en vulde de emmers met de gebruikelijke porties. Natuurlijk deed ze ook de gewoonlijke kruiden bij Sugarfoot’s eten en liep naar de stallen. Ze hoorde al wat gebonk tegen de staldeuren en grinnikte. ”Jaja rustig aan, ik heb het eten al.” Sprak ze warm tegen de paarden. Eerst ging gaf ze een emmer aan Pegasus, haar moeders paard. Ze kon het niet laten om de witte merrie een aai over haar hals te geven. Rustig liep ze verder naar haar eigen paard, Sundance en aaide over haar neus terwijl ze de emmer in de stal zette. Nu alleen Sugarfoot en Spindle. Ze gaf de kleine shetlander zijn eten waarna ze verderliep naar haar veulen. Amy glipte de stal in en zette het eten neer. In een hoekje van de stal bleef ze even kijken hoe de merrie haar eten verorberde voordat ze de stal uitging om weer naar de zadelkamer te lopen. Amy pakte de bezem en ging het gangpad vegen. Met gelijkmatige vegen veegde ze het gangpad schoon. Ze werkte verder waarna ze het erg begon te vegen. Om 6 uur arriveerde Ty en zette de paarden in de wei. Sugarfoot mocht in de paddock. Amy glimlachte toen hij haar begroette en hij liep weg om de stallen uit te mesten. Zelf was ze ook klaar en ging hem helpen door de stallen op te strooien waar er nieuwe paarden moesten komen. Vandaag wou ze naar de veiling gaan om Arabieren te spotten. Arabieren waren pittig en soms vond je wel een paard dat je kon behandelen dus daar zou ze heen gaan. Amy strooide de laatste stal op en wandelde rustig naar de weide. Vredig keek ze naar de bewegingen van Spindle die drukjes door de wei rende. Ze plukte een grassprietje en stak het in haar mond waarna ze over het hek klom en in het midden van de wei ging staan. Spindleberry kwam gelijk en begroette haar met een hinnik. Het was een arabiertje. Amy glimlachte en aaide het veulen op haar neus. Ze stak haar hand in een van haar zakken en haalde een rolletje pepermunt eruit. ”Ja jij wilt wel wat lekkers he?” Plaagde ze op een warme toon. Ze gaf hem een pepermuntje en gaf gelijk de andere paarden ook. Ze waren op het lekkers afgekomen en ze stond nu omringd door paarden. Amy grinnikte en aaide ze een voor een waarna ze rustig naar het hek liep om het open te doen en uit de weide te glippen. Zorgvuldig sloot ze het hek weer en liep naar binnen omdat het nu wel tijd was voor een ontbijtje. Jack en Lou waren al bezig met tafel dekken. Jack keek grijnzend op. ”Ik dacht dat je ondertussen zelf al een paard was geworden.” Plaagde hij vrolijk. Amy schopte haar laarzen in een hoekje en waste haar handen. ”Tja dan was ik nog een groter probleem dan de paarden die hulp nodig hebben.” Grinnikte ze. Als antwoord moest Lou ook grijnzen. De tafel was gedekt en ze schoven aan. Jack had weer heerlijke omeletjes gemaakt.
Ze waren uitgegeten en Amy rende naar boven om wat spullen op te ruimen. Haar kamer was een zooi maarja, dat zou ze later wel opruimen. Amy rende naar beneden en deed haar laarzen aan. Uit de zadelkamer pakte ze Sundance’s halstertouw en liep naar het weiland. Amy floot zachtjes en Sundance keek op. Met gespitste oortjes draafde ze naar Amy toe. Ze glimlachte en aaide de merrie over haar neus waarna ze het halstertouw aan het halster klikte. Amy klakte zacht met haar tong waarna ze rustig begon te lopen, zonder aarzelen liep de merrie mee. Amy haalde een borstel over haar vacht en legde zacht een pad op Sunny’s rug. Gelijk daarna volgde het westernzadel en nu moest het hoofdstel nog in. Haar bewegingen waren vloeiend en beheerst toen ze het halster om Sunny’s nek schoof. Zonder enige dwang deed ze het western hoofdstel in en maakte het halster los. Nog even knikte ze naar Ty en steeg op. Haar witte hoed prijkte op haar hoofd toen ze met haar tong klikte en zacht in de teugels kneep om Sun te laten stappen. Amy reed western meestal, lekker met 1 hand en een hoed op haar hoofd. Ook het tuig reed lekker en Sundance genoot ook van het western rijden.
Na een tijdje kneep ze zacht in de teugels. Het paard reageerde meteen door aan te draven. Amy bewoog mee met de verende bewegingen van haar soepele paardje. Hyper als Sundance was probeerde ze in galop aan te springen. ”Calm down girl.” Sprak ze rustig. Dit deel van de route was niet goed om te galopperen, een stukje verder wel. Bij het stukje verschoof ze haar hand iets naar achteren en omhoog om aan te geven dat ze sneller mocht. De merrie greep haar kans en stoof ervandoor. Amy genoot van de wind in haar haren en voor ze het wist was ze alweer op Heartland. Ze grinnikte en stuurde haar de bak in om haar te laten stappen. Amy liet de teugels vieren en omdat het 2 losse teugels waren vielen ze voor Sunny. De merrie hield stil en Amy steeg af. Met losse handen zadelde ze af en pakte de longeerzweep. Het was niet om mee te slaan, het was een verlengstuk van je arm om je paard aanwijzingen te geven. Ze sloeg ermee in het zand net voor Amy. Sundance gehoorzaamde en begon te stappen. Er zat geen touw tussen paard en mens maar ze waren met elkaar verbonden met een onzichtbare draad. Ze klakte met haar tong en Sunny ging galopperen. Haar binnenste oor was naar Amy gericht en ze liet haar hoofd zakken. Tot slot maakte ze kauwbewegingen. Met die tekenen draaide ze zich half weg en wachtte geduldig tot ze zou komen. En daar kwam ze al. Amy zette een stap, Sundance volgde. Toen Amy begon te rennen rende ze vrolijk mee. Nu draaide ze zich om en aaide het paard over haar neus. Pas nu merkte ze dat Lou en Ty stonden te grijnzen. Ze grijnsde plagend terug. Amy klikte het halstertouw vast en zette de zwarte, glanzende merrie weer in de weide. Met een snelle blik keek ze op haar horloge en schrok half. Ze had nog maar een uur voordat ze naar de veiling moest. Amy haastte zich naar het knusse boerderijtje en rende met 2 treden tegelijk naar boven. Snel douchte ze en trok frisse kleren aan. Snel haalde ze haar borstel door d’r sluike bruine haar en stak het op in een paardenstaartje. Weer keek ze op haar horloge. Shit ze moest zich haasten. ”Lou!” Riep ze toen ze van de laatste 2 treden sprong. Lou toeterde al in de auto. Amy rende naar de auto en stapte in. Ze keek naar Lou en zag dat die ook naar haar keek met een enorme grijns op haar smoel. Ondanks de haast die ze had moest ze ook grijnzen. Lou startte de auto en reed weg.
Na een halfuurtje rijden waren ze bij de veiling. Het was nog net niet begonnen. ”Over 3 uur is het afgelopen, haal me dan maar op.” Zei ze haastig terwijl ze al bezig was met uitstappen. Nadat Lou weg was gereden liep ze naar binnen en ging op de tribune zitten. Prachtige Arabieren volgden. Amy had geld bij zich en wou misschien wel een paard kopen maar die moest goed zijn. Haar hart maakte een sprongetje bij het zien van een lief veulen die wel wat weg had van Spartan. Ze was verkocht. Tót ze de prijs hoorde. Dat was echt niet te geloven veel! Amy hoorde waarom, het was de dochter van ene Samira en Spartan nogwat. O het was de dochter van Spartan. Haar ogen vulden met tranen maar ze veegde ze weg. Ze kon haar ogen er niet vanaf houden. Dit veulen was nog goedkoop en het minst dierbaar. Amy hoorde dat het veulen was verkocht aan die ene rijke meneer. Ze keek even nieuwsgierig naar de man. Hij was dik en had een ringbaard. Om al zijn vingers zaten gouden ringen. Hij had al wat andere, kostbare Arabieren gekocht wist ze. Haar blik viel op de volgende Arabier. Het was een hele mooie maar als je naar zijn droge neus keek, de afstand van de ogen en de grote neusgaten zag je dat hij moeilijk in omgaan was en niet iedereen zou vertrouwen. Dit paard moest goed behandeld worden, dat zag je vooral bij het rijden. Dit was echt een Heartland paardje. Het bieden begon. “Eenmaal…. Andermaal…” Galmde de stem door de zaal. Amy stak haar bordje op en knikte. Die rijke man had ook interesse voor het paard. Hij leek niet geschikt voor zo’n paard en Amy zou het paard nog kunnen verkopen als hij op Heartland was geweest. Ze stak haar bordje weer omhoog maar staakte het omdat de man gewoon te veel geld had en zij niet. Toch moest ze de pracht hebben maar het kon gewoon niet. Weer galmde de stem door de zaal. “Verkocht aan dezelfde meneer” Damn, ze baalde er vreselijk van. Ze ging naar buiten, meer paarden waren er niet bepaald en ze waren nu echt vreselijk duur. Opeens hoorde ze voetstappen achter haar. Amy draaide zich om en keek in het gezicht van de norse man. “He!” Zei hij bars. Het enige wat Amy deed was naar hem te kijken en formeel te knikken. “Jij bent Amy Fleming van Heartland.” Sprak hij weer. ”Ja dat ben ik.” Zei ze beleefd. “Dat witte paard moet je opvoeden voor me, ik betaal je ervoor.” ”Je bedoelt Heaven? Sorry meneer maar er is een….” Amy werd onderbroken door de man. “Ja die ja, ik wil met hem naar shows maar hij moet dingen leren dus jij moet hem dat leren!” Het leek net een bevel. Amy zette een stap naar achteren. ”Het spijt me meneer, zoals ik al wou zeggen, we hebben…” “Mij kan dat geen bast schelen. Ik betaal je duizend euro per dag.” Amy fronste, het geld was nodig maar ze kon het niet aannemen. “Komop, Heartland moet het aannemen dus hier heb je het geld en de papieren om alles te controleren zodat hij goed wordt afgericht, ik wil gewoon naar shows.” Amy zuchtte en knikte maar. ”Oke maar het geld komt later wel, wij nemen het niet aan voordat het paard weer terug kan. Ik zal Heaven meenemen en hem zover het kan behandelen. Danku vriendelijk maar ik moet er nu wel even langs.” Sprak ze dringend. Hij knikte en ging opzij. Bij het voorbij gaan pakte hij haar arm vast. “Eerst Heaven.” Sprak hij dreigend. Amy’s hart bonkte, ze draaide zich fel om, haar bruine ogen schoten vuur. ”Mijnheer, ik wil eerst míjn zaken regelen voordat ik uw paard bekijk danku!” Zei ze met ingehouden woede. Met een korte ruk trok ze haar arm terug en liep naar de kantine, ze had dorst. Ze bestelde een cola en dronk het rustig op, de priemende ogen in haar rug negerend. Zodra ze had afgerekend liep ze kalm naar buiten en liep achter de man aan. Daar stond de hengst al. Het was een schoonheid maar liet zich niet aaien. Amy knikte, ”ik zal alles regelen met mijn stalhulp en zorg voor een trailer.” Zei ze tegen de man. Die knikte alleen maar. Ze haalde haar mobiel tevoorschijn en tikte het nummer in van het huis. Ty nam op. ”Hoi Ty. Ik heb niets gekocht nee maar een meneer zoekt hulp bij een hengst, wil je alsjeblieft een stal regelen? De hengst….” Ze beschreef zijn karakter even door de afstand van ogen en dat soort dingen te beschrijven. Hij snapte haar en wist al wat voor een hengst het was. Amy hing op, Ty had Lou gezegd dat ze haar op moest halen met een trailer. Amy wachtte rustig en stond op van het bankje toen ze Lou al aan zag komen lopen. Amy glimlachte en ging haar voor naar de hengst. De stalhulp Ronny laadde de hengst in de trailer en maakte nog een kort praatje met Amy en Lou waarin hij alles nog even uitlegde. Voor de zekerheid had hij nog een schriftje met alles wat de hengst deed als karakter. Na een halfuur reden ze weg. Ook dat was een halfuur rijden en de trailer stond bij het stallencomplex. Amy wreef haar hand in met een beetje grijs poeder, het werkte kalmerend bij paarden. Zonder oogcontact te maken strekte ze haar hand uit en liet hem snuffelen. Ze fluisterde lieve dingen en maakte hem langzaam los. Ze hield haar adem in toen Lou de klep open deed. Wat was de reactie nu?

[ghehe ging absoluut erg goed ]

Na een kwartietje na de show kwam er een dik mannetje aan gelopen en gaf geld aan de vrouw, waar Heaven zo lang had gestaan. Hij zag er niet echt aardig uit. Heaven kon niet anders en keek hem aan toen de man zijn wenkbrauwen even omhoog deed, duwde Heaven zijn oren boos in zijn nek. Hij snapte echt niet dat ze in dit land zo raar tegen hem deden. In Arabië stond iedereen in de rij voor hem. Hij was wel arogant maar diep van binnen was hij gewoon helemaal kapot. Hij had nog nooit van zijn leven liefde gehad, of gewoon aardige aandacht. Het ging iedereen altijd maar om geld, omdat hij zo mooi kon lopen en omdat hij van aandacht hield. Ja hij hield van die aandacht van de mensen in de shows omdat hij nooit andere aandacht kreeg. Al hij niet van die goede looks, was hij al lang als oud vuil op straat gezet. De dikke man liep liep naar een meisje met een hoed op. Ze zag er nog erg jong uit. De man sprak haar aan, en na een tijdje kwam het meisje. Ze was vast het zelfde allemaal en toen ze probeerde te aaien deed hij snel zijn hoofd naar achteren. Weer een trailer werd voorgereden en weer werd hij er in gezet. Deze keer was de rit niet zo lang. Het meisje kwam weer de trailer in toen hij stilstond. Ze strekte haar hand uit. Hij kende dit poeder wel, en hij vond het maar niks. Hij niesde. Hoe kon het meisje dat nou doen. Maar ze had het niet kwaad bedoeld en hij snuffelde om aardig te doen aan haar hand. Ze deed niks, en heel rustig liet hij zijn hoofd in haar hand glijden. De rust werd gelijk verstoord door de klep die naar beneden ging. Hij mocht dat grotere meisje niet. Boos strapte hij met zijn hoef op de grond. Hier vroeg hij toch niet om. Het kleinere meisje was wel oke, maar hij zou never nooit vriendschap sluiten met die grote. Dat vond hij zelf maar niemand wist natuurlijk wat de toekomst zou brengen. Hij werd uit de trailer gelijd, een stal in. Deze stal was best wel ruim, en was goed genoeg voor zijn doen, vond hij. Hij keek naar zijn nieuwe stal genoten. Er stonden hier wel wat arabieren, maar ze zagen er niet on aardig uit.