The last day before i'm going to a new owner!

Ze stoof weg in een sierlijke maar toch snelle galop. Haar staart was hoog en haar hoofd trots geheven. Morgen was de grote dag, morgen zou ze eindelijk weg bij de handelaar en dan zou ze naar een nieuwe eigenaar gaan maar nu mocht ze eindelijk weer eens de wei in. Eindelijk. Normaal gezien liet ze zich ook niet meer vangen in de weide maar ze wist dat ze een andere eigenaar kreeg en dat verheugde haar. Ghehe eindelijk eens uit die vieze, stinkende, kleine stal. Weg van de zweep en vooral weg van die man! Hij wist niet wat haar talenten waren en dat was maar mooi ook puh, wat een man. Aisha was een moeilijke pony, ze liet niet alles gebeuren wat hij wou maar meestal brak hij haar met zweep. Even moest ze opletten wat ze deed om niet tegen het hek aan te knallen dus ze draaide sierlijk om en steigerde hoog. Een schrille hinnik ontsnapte uit haar mond en ze keek brutaal naar de handelaar die met het hek zat te prutsen en te klooien. Bah wat haatte ze die man. Aisha had nog wat andere namen, Aisha Budur Charifa. Aisha betekende leven of goed leven, Budur betekende volle maan en Charifa betekende verheven, van edele afkomst. Alles paste bij haar, ze was van edele afkomst, geboren in de volle maan en ze had eerst een goed leven gehad en nu nog altijd een leven. Nog altijd scheurde Aisha door de weide heen, om haar talloze energie kwijt te raken. De merrie was een koffievos begreep ze en meerdere mensen op de vorige markt hadden haar uitgebreid bewonderd, door haar goede stamboom had ze ook al wat keuringen gewonnen en daarom was ze kostbaar maar nu moest ze hier zijn omdat ze in feite gewoon te duur was. Achja je kon niet alles hebben en ook hierdoor was ze niet verwaand zoals andere arabieren. In Arab Home waren zowat alleen Arabieren dus het moest gewoon zo zijn dat er een paar verwaand waren en opschepten. Aisha zuchtte en begon te draven. Zo alleen in de weide was helemaal niet leuk.

[Sensation]

Hij trappelde in zijn stal. Eindelijk mocht hij weer naar de weide toe. Sensation bonkte tegen de deur. ''Ja ja. Rustig maar.'' Sprak de vriendelijke maar ruwe stem. De handelaar pakte hem met geweld, en deed hem hardhandig het halster om. Gatverdamme, hopelijk kwam Sensation niet bij zo'n vervelend baasje. In de weide werd hij gelijk losgelaten met het halster nog steeds om. Maar dat had hij altijd. Sensation was een sierlijke hengst, die vroeger al veel keuringen had gehaald. Ook had hij al merrie's gedekt. Maar vraag hem niet wie, en waar ze nu waren. Sierlijk sprong hij aan in een prachtige galop. Ja, Sensation kon een shower zijn maar dat was hem geleerd bij zijn ouders. Hij kon er niets aan doen. Maar nu was hij totaal geen Shower. Nou raakte hij alleen zijn energie kwijt. Langzaam stopte hij. Zijn hals sierlijk gebogen. In een sierlijke verzamelde stap liep hij naar de andere merrie toe. ''Hallo ik ben Sensation Alfur Budar. Ook wel Sensation. En de pracht voor mij heet?'' Vroeg hij beleefd en vriendelijk. Hij zwiepte rustig met zijn staart. Stampte op de grond om een simpel vliegje weg te jagen, en keek de merrie aan. Rustig onderzocht hij haar.

-flutje moet nog even inkomen.-

Nog altijd stond ze daar, zuchtend en steunend en niets te doen. Ze verveelde zich nu al en hoelang was het niet geleden dat ze werd gepoetst? Heel lang dat wist ze zeker want haar staart hing er met dredloks bij en haar manen zaten vol klitten. En dan haar vacht, poepiebruin maar dat kon je niet heel goed zien aangezien ze best wel zo’n kleur had. Ghehe maar wat hadden we daar? Een ander paardske en het was een hengst. Ze glimlachte en bewoog haar oortjes tot ze zijn kant op stonden. Sensation Alfur Badur heette hij oftewel Sensation. ”Je wordt vergezeld door Aisha Budur Charifa ze betekenen leven of goed leven, volle maan en verheven of van edele afkomst, dat klopt als je het mij vraagt. Ik heb een leven, of ie nu goed is of niet, ik ben geboren bij volle maan en ik ben van edele afkomst.” Sprak ze met een lichte grijns. Haar staart was zo geheven dat ie aan de bovenkant aan het eind van haar staartwortel krulde. Aisha had ook een kenmerkende deuk in haar fijne neus en intelligente ogen. ”Of zeg maar Aisha.” Sprak ze lichtjes geamuseerd. Er ging een kleine trilling door de grond toen ze ook met haar voet stampte om een daas weg te jagen. Aisha hief haar hoofd nog meer zonder zich dominant op te stellen en keek nog altijd intelligent en vriendelijk uit haar ogen. Ze greens weer en hapte naar een vlieg op haar flank. Ze had ranke benen en een slank lijf. De ribben kon je zien maar zeker niet te goed. Gewoon perfect, nou heel perfect ook niet, ze kreeg te weinig eten om perfect op gewicht te blijven. ”Word je ook verkocht?” Vroeg ze uiteindelijk maar.

Sensation knikte. ''Een mooie naam.'' Ja, Sensation wist hoe en wat. Dat had hij wel geleerd van zijn vader. Zijn moeder had hij niet lang gezien. Zo ging dat in hun rijk. Zijn vader was de leider van de machtige kudde. De merrie's werden gebruikt als 'melk gevers.' En als de veulens geen melk meer nodig hadden konden de merrie's mooi klusjes doen. Alle jonge hengsten werden dan verstoten van de kudde, Behalve Sensation hij mocht blijven. Iets wat gewoonlijk was. De zoon van de leider mocht blijven. Hij, zijn broer, en zijn vader waren dan ook de enige hengsten. Met nog een andere. Een keer per jaar, vechten de hengsten om te blijven als je wilt. Deze hengst had nu al twee jaar gewonnen. Sensation zou weg gaan dat jaar. Hij was toen twee. Op zijn derde had hij de keuze te maken. Een merrie te dekken, en weg te gaan. Of een merrie te dekken en te blijven. Hij had voor de eerste gekozen, zijn broer zou zijn vader opvolgen. En zijn zussen die werden als echte prinsessen behandeld. Die waren geen slaven. Nee. Zo draaide dat dus altijd bij hem in de kudde. ''Ik ja. En jij?'' Vroeg hij rustig. ''Waar kom jij eigenlijk vandaan?'' Hij zwiepte met zijn staart. Het was lekker weer. Bijna geen wolken. De vacht van Sensation glansde helemaal in de zon. Hoewel hij niet zo heel goed gepoetst werd. Je werd alleen gepoetst als je naar de markt ging. Of als iemand je kwam kopen.

-flutje.-

Aisa knikte naar Sensation. Ze wierp een vluchtige blik op het hek waar nog altijd die nare man stond. Ze wierp hem een nijdige blik en bokte even actief. Ze was gewoon actief door wat te weinig beweging voor de temperamentvolle merrie. Aisha snoof even en zwiepte met haar klitterige staart tegen haar flanken. Even moest ze heftig de andere kant met haar staart bewegen aangezien de haren een soort kleefden van de poep en al die zooi. ‘Ik ja. En jij?’ Vroeg Sensation. Ghehe lekker vaag antwoord vond Aisha maar dat mocht best, zijzelf kon ook heel vaag zijn soms. ”Morgen wordt ik verkocht gelukkig.” Sprak ze met een vleugje opgeluchtheid. Oke nu vroeg hij een bizarre vraag. Ghehe waar ze vandaankwam? Dat wist ze zelf niet eens meer. ”Ik kom van piefpafpoef land. Of van een machtig mens in ieder geval. Tot ie een aanslag pleegde in het pafpoefpies land en werd ie gekild dus werd ik naar de slager gebracht maar omdat ie me te goed vond met een goede stamboom bracht ie me naar deze shitterige rotzooi.” Ghehe wat was ze toch leuk als ze zo sprak. ”Jij bent tot nu toe nog de enige die geen rotzooi is. Wat een opluchting denk ik zo.” Grijnsde ze vaagjes. Ze tuurde even naar de glanzende vacht van Sensation en toen naar haar eigen poep vacht. Ze was mooi kon ze zich vaag herinneren van vroeger, inmiddels was ze hier toch wel lang. Inmiddels al 2 jaar ookal was ze nu pas 3 jaar, 9 maanden en 19 dagen. Sensation was veeeeel minder vies als zij. ”Zeg eens, hoelang ben je hier eigenlijk?” Vroeg ze licht nieusgierig. Toch even dingen uitzoeken dacht je ook niet?

[veel te druk geweest deze dagen]