Aisha

Eindelijk was het zover, eindelijk hadden haar ouders het ingezien, paarden waren ook een deel van haar leven. Haar ouders hadden vroeger ook gereden, en vonden het wel helemaal geweldig toen Scarlett bij de stallen ging rondhangen, maar een eigen paard, om op te rijden, en een band mee op te bouwen. Dat vonden ze een beetje gevaarlijk, maar nu mocht het toch, ze ging gewoon een paard krijgen. Ze vond het helemaal awesome, geld was geen probleem, het enige probleem waren haar ouders, maar ze hadden het eindelijk ingezien, en nu mocht het gewoon, jeeejjjj. Ze liep over het terrein en zocht al snel de stallen op. Even kijken hoe de paarden op stal waren was nooit erg. Het was bijna tijd dus ze moest snel doen, maar haar aandacht werd getrokken naar één paard. ‘Aisha.’ Zei ze zachtjes en ze strekte haar hand uit. Maar daar was haar moeder al, het was tijd voor de veiling zelf. Eerst zouden ze loslopen in een bak, en dan zouden ze gaan bieden. Het duurde lang, en de meeste paarden waren niet interessant, saai kon je ze noemen. Scarlett zuchtte lichtjes maar keek al snel weer op. Nu met twinkelende ogen en een glimlach op haar gezicht. Dit was de laatste, dit was Aisha. Ze wist niet wat ze met dat paard had, maar het was zo’n mooi, prachtig paard vol energie, vol leven. Ze trok lichtjes aan de mouw van haar vaders jas en knikte naar Aisha. ‘Weet je het zeker? Ze lijkt nogal, wild…’ zei haar vader toen. ‘Ik weet het zeker.’ Zei ik en mijn moeder en vader zuchtten even, ze konden er toch niks aan doen. Een glimlach sierde Scarlett haar lippen en ze was tevreden, heel tevreden. Na het showen van de paarden gingen ze even wat drinken. Ze moesten toch pas helemaal op het laatste in de veilingzaal aanwezig zijn. Scarlett nam een slokje van haar cola en glimlachte tevreden. Met haar ouders praatte ze nog wat over Aisha en de veiling, haar vader wou haar nog overtuigen om een ander paard te nemen, maar Scarlett had voet bij stuk gehouden. De tijd brak aan en ze gingen naar de veilingzaal. Ze begonnen met het eerste bod, en al snel gaven veel mensen het op. Het duurde een half uurtje of ze hadden Aisha al. Blij liep ze op Aisha af en streelde haar over haar neus, ‘hey snoesje.’ Zei ze zachtjes.

Met een goed humeur werd ze wakker. De zon scheen en de vogels floten blij. Aisha wist dat het ging gebeuren, vandaag werd ze eindelijk verkocht! Opgewonden ging ze weven in de stal, ze deed het nooit vaker dus ze had geen stalondeugd. De koffiekleurige vos snoof en rook totaal noppes. Damn, laat voedertijd. Zoals gewoonlijk. Met gespitste oortjes keek ze de gang in en keek heen en weer. Noppes, niemand nada, Aisha eiste wel dat ze geborsteld werd voor de veiling, anders zou niemand haar kopen met al die poep op haar vacht en die dradlocks als staart en de klitten in haar manen. Zo kon je een raszuivere Arabier dus écht niet behandelen dacht ze koppig. Aisha had nu wel genoeg van het wachten en hinnikte luid en ongeduldig. Na dat te hebben herhaald kwam die afschuwelijke man van een handelaar aan en gaf haar voer. Pfuh, die herkent nog geen raszuivere Arabier als die voor hem staat, in dit geval mij, dacht ze arrogant. Het was alleen nu dat ze zo deed, eigenlijk was ze niet zo arrogant maar gewoon omdat ze eindelijk verkocht werd maakte haar hyper. De merrie viel haar eten letterlijk aan maar at toch wel netjes voor haar doen. Haar ogen straalden intelligentie uit en in haar neus zat een kenmerkende knik. Nadat ze had gegeten hoorde ze holle voetstappen vanuit de gang. Snel stak ze haar hoofd boven haar boxdeur en zag nog net een meisje komen. ‘Aisha’ zei ze zachtjes en ze strekte haar hand uit. Opeens werden ze verstoord door een oudere vrouw en ging ze weg. Vaag kende ze het meisje wel maar was nou net vergeten wie ze was. Slim, vond Aisha van zichzelf. Ze staarde het meisje na voordat ze schel hinnikte. De handelaar’s hulpje had de staldeur geopend en daar was Aisha van geschrokken. Ruw pakte het hulpje haar vast en deed een sjiek halster om. “Ghehe, eindelijk eens iets draagbaars? Werd tijd dacht je ook niet?” Dacht ze sarcastisch. Vrolijk huppelde ze mee. Het vaakst huppelde ze voor het huppelkutje (kuchkuch) en blokkeerde de hele gang daarmee aangezien het hulpje Aisha’s hoofd naar zich toe trok. Mopperend zette het hulpje Aisha vast aan een vage, half weggerotte paal en pakte versleten borstels uit een vage kist. “Yay!” Dacht ze enthousiast. “Bah” dacht ze er gelijk achteraan. Ze begon met de harde borstel. Boos gooide ze haar hoofd omhoog en stampte op de grond. Woesjjj of poefff, wat het geluid ook maakte, het was een tak die op haar velletje zwiepte. Tuurlijk, Aisha rolde met haar ogen en negeerde dat huppeltje. Het hulpje pakte nu wél de goede borstel en begon met ongeïnteresseerde halen Aisha te poetsen. “Aaahhhh… Niets is zo geweldig dan een zachte borstel op je mooie vacht,” genoot Aisha. Dit was het leven, ze was niet bepaald vaak gepoetst hiero. Ghehe dat zou veranderen vond ze. Na een heeeele lange tijd was ze dan eindelijk klaar en zag ze er schoon uit. Haar vacht glom in de zon en haar manen waren ontklit. Ook haar staart had een uitvoerige beurt gehad en haar neus was met een goedje ingesmeerd. Ze zag er beeldschoon uit. Het hulpje mopperde iets over te weinig betaald te krijgen en deed Aisha een echt showhalster om. Het stond haar goehoeeed. De handelaar nam Aisha van de hulp over en leidde haar de trailer in. In een spoedvaart reed hij weg. “Noumoe, die heeft haast!” Dacht ze koppig. Het kostte haar enige moeite om niet alle kanten opgeslingerd te worden. Na nog een tijdje stond de auto stil. Ze keek helder uit haar ogen toen ze vol dynamiek de trailer uit stapte. Ze danste, ze trippelde. Aisha hinnikte schril naar haar mede paardgenoten en werd een soort bak geduwd vol met andere Arabieren. Niet allemaal raszuiver keurde ze. Vol pit duwde ze een mede paardgenoot opzij en nam een kijkje bij de toeschouwers. Niemand beviel haar en ze scheurde weg, met hoge, gekrulde staart en gekromde nek. Puh, hier viel niets te zien. Met een geheven hoofd ditkeer draafde ze energiek een rondje langs alle mensen die daar stonden. Af en toe hinnikte ze en draaide ze om om vervolgens op haar plaats te dribbelen en schuw naar de mensenmassa keek. Was dit een keuring ofzo? Opeens was ze het gewoon zat en steigerde ze hoog. Tussendoor sloeg ze met haar voorbenen en toen stond ze weer stil. Bah bah en nog eens bah. Niemand zag er perfect uit voor Aisha. De tijd verstreek en langzaamaan liep de bak leeg. Verveeld snuffelde ze rond en onderzocht ieder hoekje en gaatje. Ghehe niets behalve poep van andere paarden. Met heldere ogen keek ze op en spitste haar oren. Aisha begon weer energiek te dribbelen op haar plaats en schoot er af en toe vandoor in korte, snelle maar enorm sierlijke galop. Ze zag veel toeschouwers staan en aangezien Aisha de enige was die in de bak was moest ze constateren dat die mensen haar interessant vonden ghehe. De koffiekleurige vos showde en showde maar straalde ook uit dat ze niet het braafste paardje was. Absoluut niet. Ookal stond ze nu al wat uurtjes in de bak zonder dat ze ookmaar even rustig stilstond was ze niet moe. Haar stamboom was geweldig goed en ze had goede conditie zodat ze vrolijk kon huppelen tot het eind van de wereld zonder moe te worden, geweldig hea? Ze maakte nog even een energieke piaffe, draaide nog een rondje en steigerde weer tot ze eindelijk trots in het midden van de bak stond om te kijken naar al die mensen bij het hek. Er klonk geroezemoes, goedkeurend. Aisha zag bewonderende blikken van kleine mensen en grote mensen en van… Nee maar, dat was dat meisje bij haar stal! Ze leek opgewonden en zei iets. Aisha spitste haar oortjes en liep rustig naar het hek. Gelijk gingen haar fijngevormde oortjes in haar nek toen zowat de hele wereld haar wou aaien. Pfuh, wie dachten ze wel wie ze waren? De sjeik? Echt niet! Nog even keek ze naar het meisje waarna ze zich liet meenemen naar de veiling bak dinges nogwat. Nu begon het echt ghehe. Boos constateerde ze later dat er niemand zat. Vast pauze. Ze nam de gelegenheid om te zoeken naar wat eten en zag wat schamper hooi liggen. Gretig begon ze te eten. Er nam iets waar en nieuwsgierig draaide ze zich om. Aha! Er gingen mensen zitten op de tribune en de veilingmeester nam ook plaats. “Alles draait nu om mij!” Constateerde ze happy. Nu echter bleef ze nog even staan, er moesten meer mensen komen en haar aanschouwen. Nu zat de zaal stampvol en ze zag veel oudere mensen. Die waren niet goed genoeg duuuh! De veilingmeester klapte met z’n kleine hamertje op het bureautje en het was begonnen. Langzaam werd het stil terwijl Aisha steeds drukker werd. Energiek bewogen haar benen en oren en voor ze het wist stond ze rechtop, op 2 benen. Met extra kracht sloeg ze met haar voorbenen in de lucht voor ze met een zacht plofje neerkwam. Veel mensen slaakten verwonderde kreten voordat de veilingmeester begon met de biedingen. Haar heldere ogen vlogen naar de mensen die boden. Het begon al vrij hoog en de helft van de mensen keken beteuterd naar Aisha. “Kom dan ook niet naar mijn veiling!” dacht ze arrogant en showerig. Steeds 1 bordje bleef maar bieden, hoger en hoger en de eigenaar van het bordje was het meisje, alweer! Ghehe, ze had dus echt interesse gehad in haar. Vol energie hief ze haar hoofd nog meer waarna ze met vrolijke bokkesprongen door de bak scheurde. De beteuterde gezichten werden nog beteuterder. Ghehe, ze was duur en kostbaar. ‘Eenmaal andermaal….. verkocht aan die mensen daar!’ Schalde het opeens door de ruimte. Aisha’s ogen vlogen naar de mensen die de veilingmeester bedoelde en haar hart maakte een sprongetje. Het was dus echt die meid! Ze hinnikte zacht. Er klonk gezucht en gesteun toen de verloren mensen dat wisten. Ghehe, dacht ze nogmaals. Aisha werd weggeleid naar een kleine paddock om daar opgehaald te worden door haar nieuwe baas. Waar bleef ze nou? Vroeg ze zich af maar tot haar opluchting kwam ze er al aan. ‘Haar volledige naam is Aisha Budur Charifa, Aisha betekent leven oftewel goed leven, Budur betekent volle maan en Charifa betekent verheven of van edele afkomst. Ze heeft een leven, ze is geboren in volle maan en ze is zeker van edele afkomst, jammer dat ze dan bij zo’n nare handelaar kwam. Zonde!’ Sprak de veilingmeester. Aisha hinnikte zacht en luisterde naar de woorden van het meisje. Ghehe, ze was geliefd. Aisha hinnikte zacht en snoof even. Yes! Weg van die handelaar. ‘Hier heb je de papieren en haar stamboom. Nogmaals; zonde…’ en met die woorden liep hij hoofdschuddend weg. Aisha briesde en liep mee naar de trailer.

[1.490 woorden ghehe, ging best wel lekker ja ]

Scarlett had een bepaalde twinkeling in haar ogen bij het zien van Aisha, haar energie, bepaalde koppigheid, en stralende uitstraling waren alles wat Scarlett kon wensen. Vele mensen keken ook bewonderd naar Aisha, maar Scarlett zou haar hebben wat ze ook moest doen. Gelukkig was geld geen probleem, dat bleek handig te zijn bij de veiling. De bieders gaven maar niet op, en eindelijk wisten ze dat ze toch op gingen geven, gejammer en gezucht klonk door de zaal. ‘Nou jammer dan.’ Hoorde ze iemand zeggen. Ze was erg oplettend naar de stemmen over Aisha, eigenlijk alle stemmen in de ruimte. Toen er nog maar een paar stemmers over waren ging het snel, ze zagen in dat het niet ging lukken en gaven op. Maar er was nog iemand die wel bleef wedden. ‘Paaaapppiieeeee.’ Hoorde ze en klaaglijk hoog stemmetje zeggen. ‘Ik krijg dit paardje toch wel?’ vroeg jet stemmetje even klaaglijk. Geïrriteerd keek Scarlett richting het geluid. Een meisje, amper 8 jaar oud of zo was aan het zeuren voor het paard. ‘Potjandorie, ik krijg dat paard wel, als die verdomde mensen nu eens stoppen met bieden.’ Zei de man en hij keek even richting Scarlett en haar ouders. Meteen keek Scarlett nijdig terug en d eman keek beschaamd naar de grond, pff, zijn eigen schuld, hij kon beter aardig doen, en vrienden maken, die hij niet gekocht had. Ze draaide haar hoofd weg en zag dat ook haar moeder en vader een twinkeling in hun ogen kregen, ze vonden Aisha ook al zo geweldig. Waarschijnlijk omdat haar ouders ook paard hadden gereden en passie hadden voor paarden, dus Aisa zou hopelijk ook vriendjes worden met Scarlett haar moeder en vader. Uiteindelijk gaf de laatste bieder het op. ‘Maar pappie…’ zeurde het meisje. ‘Ach, het is niet mijn schuld, die mensen hier, wat moeten ze dat ze zoveel willen betalen voor zo’n beest.’ Sprak de man. Omdat wij wel om paarden geven, en voor altijd willen houden, in plaats van een krijsend kind het paard te laten verpesten en het dan door te verkopen. Met zo’n schoonheid moet je niet sollen. Dacht Scarlett nijdig. Maar haar gezicht lichtte op van blijheid toen haar ouders haar meenamen naar Aisha. Het paard straalde van trots, wat zeker wel mocht als er zoveel geld voor je werd betaald, en als je zo geweldig was. Scarlett was zo blij, ze wou zowat naar Aisha toe rennen, maar ze hield zichzelf rustig, hoewel ze superblij keek en de brede glimlach niet van haar gezicht wou gaan. Bij Aisha luisterde ze naar de veilingmeester, het was zeker zonde, maar Aisha haar leven zou goed benut worden. Zacht streek ze met haar hand over Aisha haar fluweelzachte neus en ze kon zichzelf niet weerhouden om Aisha een knuffel te geven. Vervolgens leidde ze Aisha mee naar de trailer. De ruimte was net groot genoeg, niet te krap. Maar ook weer niet te groot, anders zou Aisha rondslingeren tijdens de rit. Hoewel Scarlett wel voor een ruime stal had gezorgd, ze hadden er een gehuurd. De ruimste die ze hadden, zo had Aisha genoeg ruimte om rond te lopen in de stal, genoeg bewegingsruimte. Scarlett sloot de deuren van de trailer en liep toen naar de auto om achterin ion te stappen. Tijdens de autorit kon ze maar niet uitgepraat geraken over Aisha, en haar ouders vonden het niet eens erg, zelf waren ze ook erg enthousiast geworden over Aisha. En bij de stallen aangekomen leidde ze Aisha weer mee naar de ruime stal. Het water kwam er uit spuitbakjes, Aisha hoefde dus maar met haar neus tegen een klepje te drukken en het water kwam eruit. Er hing een groot hooinet en de voerbak zou elke morgen en avond gevuld worden, in de avond iets minder, en in de ochtend meer, voor de energie. Nu was het middag, dus er hing alleen maar hooi. Dat er trouwens de hele dag hing. En Aisha zou genoeg op de weide gaan, dus dat zou ze hopelijk leuk vinden. Morgen zou Scarlett pas beginnen met Aisha, misschien beginnen met longeren, vertrouwen krijgen, die dingen, maar nu moest Aisha even wennen aan de omgeving, en een de nieuwe paarden, maar natuurlijk zou Scarlett ook in de buurt blijven. Aisha stond nu veilig en wel in de stal en Scarlett klon het niet laten, ze moest het paardje toch even gaan verwennen hoor. Ze liep naar de zadelkamer, een aparte ruimte voor Aisha’s spullen. Ja, dat hadden ze dan ook weer gehuurd voor Aisha, want als ze iets kwijtgeraakte, dan was dat niet zo fijn. Ze zocht naar de wortels en appels die ze laatst hadden gekocht, alles was er al, zadel, zadel, zadels zou je bedoelen, er waren meerdere zadels, voor buitenritten, voor trainingen, voor wedstrijden, voor shows rijden. Ze hadden werkelijk alles, en zo was het ook bij de hoofdstellen, alles hadden ze voor Aisha. Nu moest ze de wortelen en appels vinden. Ze keek overal, en uiteindelijk vond ze wat ze nodig had in een hoek. Ze pakte een emmer en een rolletje pepermunt, vervolgens gooide ze eerst de pepermuntjes in, daarna sneed ze de appels en de wortelen in stukjes en gooide ze die ook in de bak. Daarna schudde ze met de emmer zodat alles gemixt werd, en vervolgens nam ze de emmer mee naar Aisha. ‘Kijk eens, lus je dit?’ vroeg Scarlett met een zachte stem aan Aisha. Ze zette de emmer neer in Aisha haar staal en gaf haar een aai over haar neus, vervolgens ging ze weer weg. Ze zou even wat drinken in het café. Ze zei dag tegen Aisha en ging toen naar de cafetaria. Daar bestelde ze een cola en keek ze door het raam hope wat mensen aan het rijden waren. Ze had nog een zakje chips gekocht en zat rustig te eten en te drinken van haar snack.Na een tijdje was daar het meisje weer, ze was nu op enkele Arabieren aan het rijden. Om te testen waarschijnlijk.

Pfff het kleine meisje keek nog even naar haar en arrogant wierp ze haar hoofd omhoog waarna ze het liet zakken om het meisje te laten aaien. Scarlett. Ze bofte met haar, ze straalde gewoon. Ghehe Aisha hinnikte zachtjes. Zelf straalde ze ook gewoon, ze was nog duurder dan gedacht en dat was toch wel wat voor mishandeld paardje. Om nog even te showen stak ze haar hoofd fier in de lucht en schraapte met haar voorbeen op de grond waarna haar voorbenen en kleine 5 centimeter van de grond kwamen. Scarlett streelde Aisha’s fluweelzachte neusje en knuffelde haar. Voorzichtig trok ze zich los zonder dat Scarlett het merkte. Blij dribbelend dribbelde ze naar de trailer en liep erin met veel gekletter van haar hoefijzers die ze gisteren weereens had gekregen. Voor het eerst in jaren natuurlijk. Het was een perfecte ruimte, groot genoeg. Ghehe rustig wachtte ze af tot de klep achter zich dicht ging en briesde rustig. Damn wat duurde dat voor haar gevoel lang zeg! Aisha hinnikte van ongeduld en begon tegen de wanden te trappen. Het scheelde niet veel of ze was gaan bokken of dat nare ding stond stil. Aisha werd er niet uitgelaten en na een kleine tijd reden ze weer verder. Pff achterlijk rood stoplicht, dacht ze argwanend. Ze begon tegen de wanden te beuken en hield er nukkig mee op. Het hielp voor geen meter. Aisha was temperamentvol en nog meer dingen. Onderschatten mocht je haar niet. Eerst deed ze malakkerig (vert: engelig) en dan zou de hel losbarsten. Ghehe oke overdreven maar niet het braafste paardje in ieder geval. Ondertussen hield de auto stil en was Aisha gekalmeerd. Hyperactief wandelde ze mee naar de ruime stal en viel het hooi aan (letterlijk ) het smaakte haar en na een hele kleine tijd keek ze om naar Scarlett die met een emmer schudde. Omg ze was altijd in voor iets lekkers als ze maar niet dik werd. Rustig stak ze haar hoofd in de emmer en snuffelde wat aan de appels, wortels etc. jummie! Ze begon te eten maar liet een kwart staan om niet aan te komen. Er werd gedag gezegd en Scarlett ging weg. De koffievoskleurige merrie begon haar stal uitvoerig te onderzoeken. Elk gaatje moest besnuffeld worden en elk spinnewebje in de stal werd weggehaald door haar neus die ze weer wegspoelde met het water uit haar waterding. Ghehe ze was absoluut niet dom en wist wat ze moest doen. Aisha had echt alle ruimte om te bewegen en gebruikte die mogelijkheid ook om even rondjes te lopen. Opeens kreeg ze de halve welsh, halve arabier in de gaten. Ghehe kruising ja, maar aardig, maybe. Koffiebruin was ze en een brede bles. Ze zag er helder uit en wellicht wel lief. Met oortjes naar voren liep ze naar de zijkant van de stal en hinnikte zachtjes. “Hai, wie ben jij?” Vroeg ze ietwat argwanend. De merrie keek op en keek haar in de ogen. “Princess! Jij?” vroeg het paard, niet onaardig. “Ik ben Aisha Budur Charifa, zeg maar Aisha.” Glimlachte ze naar haar. Hmm ze wist niet of ze haar niveau vaker moest verlagen voor kruisingen maar voor nu was het leuk. Aisha liep even naar de voorkant van de box en stak haar fijne hoofd naar buiten om te kijken of er iemand aankwam. Het was iemand, een meisje die ook op Aisha bood met haar vader. Zo ze was pas 8. met verwonderde ogen bleef ze stilstaan bij Aisha’s box. Hooghartend snoof ze en trapte tegen de deur om haar te laten weten dat ze niet welkom was. Het meisje snapte het niet en stak haar hand door de bovenkant van de box. Nijdig viel ze uit. In een fractie van een seconde stonden haar tandafdrukken in de arm en huilde het meisje van schrik. Het meisje liep snel naar de stal van Princess en halsterde haar waarna ze haar wegtrok. Argwanend snoof ze. En zette een achterbeen op rust. Zo doezelde ze weg.

Welsh x Arabier in mijn post ghehe :

Scarlett keek door het raam naar het meisje dat ze vandaag eerder had gezien. Het was gewoon niet om aan te zien, het meisje trok te hard aan de mond en Scarlett kon zien hoe het hoofd van het paardje omhoog ging, en hoe het paardje geïrriteerd maar ook weer met een pijnlijk gezicht naar anderen keek. Misschien moest ze er even naar toe gaan. Ja, dat zou ze doen, ze stak het zakje chips wat half op was in haar jaszak en stond op. Ze betaalde snel en ging de cafetaria uit. Stilletjes kwam ze de rijbak binnen en liep ze op de man af, die was waarschijnlijk de vader. ‘Meneer.’ Zei Scarlett, vastbesloten, zonder enige aarzeling. De man keek op en zuchtte toen hij Scarlett zag. ‘Uhm, hoe lang denkt u dat uw dochter blijft paardrijden?e’ vroeg Scarlett toen. De man zuchtte nog eens, overdreven, en zei toen. ‘Bemoei je er niet mee, ze wil gewoon graag paardrijden, dat is alles.’ Zei de man en Scarlett keek de man serieus aan. 'Net zo graag als dat ze wou dansen, of een hondje hebben, of zwemmen, of ballet?’ Vroeg Scarlett toen, de man wuifde haar reactie gewoon weg. ‘Ik wil maar zeggen, hoe koopt een duur paard, wat uw dochter wil, uw dochter rijdt er een paar keer op en heeft er genoeg van. Zo verspild u uw geld, en verpest u een paard.’ Zei Scarlett toen. Na even wat te hebben gepraat liep Scarlett met de man naar het meisje. Scarlett zorgde dat het paard stopte en hielp het meisje ervan af. ‘Hee.’ Zei het meisje zeurend. ‘Je gaat niet op paardrijden, je wacht maar.’ Zei de man en het kind sloeg haar armen kwaad over elkaar. ‘Nou, ik zal Princess voor je wegzetten.’ Zei Scarlett en ze glimlachte naar de man. ‘Heel erg bedankt.’ Zei die toen, met een glimlach. Ze pakte Princess haar teugels vast en nam haar mee. In de stallen keek ze waar ze Princess moest zetten en ze merkte dat haar stal dicht bij die van Aisha was. Scarlett begroette Aisha en zette Princess toen in de stal. Ze zadelde haar af en zorgde dat Princess goed stond in de stal, zo, nu naar Aisha even dag zeggen en morgen terugkomen. Ze zei Aisha gedag en ging naar huis, daar was het meteen tijd om te eten en ging ze vroeg slapen, morgen zou een drukke dag worden. De volgende dagen gingen snel voorbij, ze deed wat grondwerk met Aisha, maakte buitenritten en zorgde ervoor dat Aisha alle comfort had. Maar nu, een week later, was de dag aangebroken, de fokkerij was af, en Aisha ging weer verhuizen. ‘Heei meid, we gaan naar de fokkerij.’ Zei Scarlett eenmaal in Aisha haar stal aangekomen. Ze pakte een nieuw halster, enorm sjiek dat het was, en deed het bij Aisha aan. Het was zacht en zou voor het paard fijn zitten, maar het was ook enorm mooi, mooier dan het vorige halster van Aisha. Ze pakte het bijpassende halstertouw en nam Aisha mee de stal uit. Naar de trailer. Voorzichtig en vooral rustig nam ze Aisha mee de trailer in en toen Aisha veilig en wel stond, sprong Scarlett in de auto. Scarlett kon niet wachten om het te zien, en gelukkig duurde de rit niet zo lang. Bij de fokkerij wist ze niet wat ze zag, het was zo groot, had een apart terrein voor de paarden op te leiden, een showhal om paarden te showen die verkocht werden. Grote ruime stallen, en nog ruimere stallen voor merries met veulens. En het kantoor was geweldig goed ingericht, ruim, genoeg stoelen, er was alle plaats. Ze vroeg even of de stal van Aisha al klaar was en haalde Aisha toen uit de trailer, zo leidde ze haar naar de stal en installeerde Aisha daar, er was genoeg hooi, een snack voor Aisha, bestaand uit appelen, wortelen, en pepermuntjes, net zoals vorige week. Scarlett bleef bij Aisha staan voor even en ging toen naar de zadelkamer voor de eigenaarsaarden kijken.

Aisha zag dat Princess weer terug kwam met Scarlett. Pff was die kruising van Scar? Aisha bleef even kijken en constateerde dat het niet zo was. Aisha snoof en stampte op de grond om aandacht op te eisen. Scarlett kwam maar zei haar gelijk gedag. Ach het was al laat vermoedde ze. Aisha keek haar na voordat ze rustig aan het hooi begon te knabbelen. De rest van de week had ze zich wel vermaakt, Scarlett had haar enorm verwend die week, grondwerk en af en toe rijden. Het leven hier was draaglijk. Nu nog een privé stal of beter, een fokkerij en dan life is good! Aisha stond rustig te kauwen op het hooi toen ze holle voetstappen hoorde in de gang. Argwanend stopte ze met kauwen en draaide zich om. Nijdig stak ze haar hoofd boven haar deur en keek de gang in. Ooohhh het was Scarlett met een mooi, nieuw halster + touw. Aisha hinnikte en draaide zich weer naar het hooi. Ze hoorde de scharnieren piepen en draaide zich nogmaals om. Argwanend en zeer bewust van het feit dat ze mooi was keek ze in haar ogen. Ze voelde zich hier gewoon niet thuis, Scarlett was lief enzo maar Aisha was een pure Arabier, geen groentje, ze moest showen. Aisha liet zich halsteren, het halster zat enorm fijn en was zacht. Er zaten kwastjes op, een supah showhalster. Haar hoefijzers maakten een vrolijk geluid toen ze dribbelend en half steigerend mee liep naar de trailer. Boos hinnikte ze toen dat ding weg reed. Met de oren plat in de nek stampte ze en schopte ze tegen de wanden van de trailer. Het was donker. Een schrille hinnik kwam uit haar keel en ze bokte. Ze bokte in de trailer. Met een enorme knal bereikten haar hoeven een wand. Het trilde en er zat een deuk in maar verder niets. Aisha was het zat, trailers! Haar 2 na vorige eigenaar had haar een keer dronken vervoerd, met auto ongeluk als afloop. Aisha was niet gewond, fysiek. Geestelijk daarentegen wel en ze haatte trailers. Aisha vond het wel welletjes nu en trok aan haar halster. Een felle tik toen het strak stond, er knaagde iets maar het halster en touw bleef heel. Dan maar met halster, dacht Aisha. Met haar hoofd laag steigerde ze. Even wankelde ze en knalde met haar schouder tegen de wand toen de trailer door de bocht ging. Een felle hinnik en nog meer schoppen. Eindelijk stond die vervloekte trailer stil. Ze werd er uit gehaald en fier als ze was sprong ze naar buiten. Aisha hinnikte luid. Het erf galmde ervan. Ze werd in een stal geleid. Dit was een fokkerij wist ze meteen. Haar hoofd verdween in een emmer vol met lekkere dingen en ze at het op. Nadat ze uit gegeten was ging ze weer op onderzoek uit.