Index
Een sierlijke galop had Joy. Een sierlijke en charmante galop, die ze van haar ouders had geërfd. Ze had geen zin in al het gedoe, al die namen. Oorspronkelijk heette ze Joyalina Visalina Charifa. En dan nog meer namen, van haar ouders, haar voorouders, ZE WERD ER HELEMAAL GEK VAN! Ze wilde geen Arabier zijn, die door mensen werd gekeurd. Nee, ze wilde vrij zijn. En toen ze het moment kreeg, toen een kind haar touw vastpakte, hinnikte ze luid. Het kind liet los, en Joy wist waar ze heen moest. WEG VAN DIE PLEK! Nu, een paar uur later kwam ze aan in een heide. Ah, dit was beter. Rustgevender, zonder al die verschrikkelijke stress. Ze wist dat hier ook Arabieren gekeurd werden, ze was hier ooit geweest met haar eigenaren. Maar die waren net iets relaxter dan haar minutenschema. Hier heette het Arab Home, ofzoiets. Het zal haar benieuwen hoe lang het zal duren voordat een of andere oen haar probeert te vangen. Vast niet lang hoor, ze zag alweer de mensen met verdovingspistolen al aankomen om haar te verdoven en mee te nemen in haar gedachten, in een stal om haar oude baasje op te zoeken. Lang zal het niet duren voordat ze wisten wie de eigenaar van haar was, de initialen van haar baas, V.V., stonden duidelijk met goudkleur op haar halster. Gelukkig konden ze die lekker niet opzoeken, haar eigenaar was ontzettend gericht op privacy, ook al was hij beroemd om z'n Arabieren, nooit is een fan bij hem op bezoek geweest, aangezien niemand weet waar die woont, wat zijn telefoonnummer is of iets anders. Hij leefde heel afgezonderd van de buitenwereld wat geweldig was voor Joy. Hij was zo afgesloten dat hij z'n ranch waarschijnlijk niet durfde te verlaten, dat watje. Haar ouders waren ook al van die watjes, en nog arrogant ook. Net zoals haar jongere veulenzusje. Een verschrikkelijk veulen die de hele tijd liep te pronken dat ze net zo perfect verwaand en arrogant was als haar ouders. Joy wist wel beter. Ze was niet van plan zomaar iets te doen, ook al was ze een raszuivere Arabier waarvan de ouders prijzenwinnaars waren. Het werd wel van haar verwacht, maar verwachtingen, daar hield ze niet van. Iedereen die iets van haar verwachtte, kon een stomp in z'n maag verwachten. Ze wilde een baasje die niet verwachtte, maar wachtte, wachtte op het juiste moment, of geduldig was met haar. Dan zou Joy echt stralen, dan zou Joy gehoorzamen. Ze spitste haar oren. Jeuh, het eerste menspersoon die haar probeerde naar de stal te leiden. Volgende!
Arab home
